Pokaż serce

Prawa małoletniego pacjenta

Każdy opiekun prawny (czyli osoba uprawniona do opieki nad dzieckiem) ma prawo do uzyskania pełnej informacji na temat stanu zdrowia dziecka, w tym szczegółowych wyjaśnień dotyczących diagnozy, przebiegu choroby oraz planu leczenia. Lekarze mają obowiązek odpowiadać na pytania i tłumaczyć wszystkie wątpliwości w sposób zrozumiały i przystępny. Ponadto rodzice mają niezależne prawo dostępu do dokumentacji medycznej, a placówka ma obowiązek ją udostępnić. Co więcej, opiekunowie mają prawo do uzyskania pierwszego, bezpłatnego egzemplarza dokumentacji medycznej swojego dziecka.

Prawo do wyrażenia zgody na udzielenie świadczeń zdrowotnych albo odmowy takiej zgody

Opiekunowie mają prawo współdecydować o metodach leczenia dziecka. Lekarz prowadzący powinien przedstawić wszystkie dostępne opcje, uwzględniając ich skuteczność, ryzyka oraz możliwe skutki uboczne. Dzięki temu rodzice mogą świadomie podejmować decyzje dotyczące terapii ich dziecka.
prof. Anna Raciborska, Kierownik kliniki Onkologii i Chirurgii Onkologicznej Dzieci i Młodzieży w Instytucie Matki i Dziecka.
Rodzice dziecka chorego onkologicznie mają prawo uczestniczyć także w konsylium lekarskim, w trakcie którego podejmowane są decyzje dotyczące leczenia ich pociechy. Mają prawo do zadawania pytań, wyrażania opinii i współdecydowania o planie leczenia. Udział rodzica w konsylium onkologicznym pozwala na zrozumienie diagnozy i przebiegu proponowanego schematu leczenia dziecka oraz lepszą komunikację z lekarzami. W niektórych szpitalach na takim spotkaniu obecny jest także psychoonkolog, który zapewnia również wsparcie emocjonalne rodzicom.

Prawo do udziału w badaniach klinicznych

W przypadku dzieci, u których standardowe postępowanie nie przyniosło oczekiwanych rezultatów, rodzice mogą skorzystać z możliwości udziału w badaniach klinicznych. Są to programy, które pozwalają na dostęp do nowoczesnych terapii i/lub nowoczesnej diagnostyki, często niedostępne w tradycyjnym leczeniu. Coraz częściej odchodzi się jednak od traktowania badań klinicznych jako leczenia ostatniej szansy – postrzega się je raczej jako jedną z opcji, z której mogą korzystać pacjenci.

Badania kliniczne służą przede wszystkim optymalizacji sposobu leczenia i poprawie jego wyników. Projekty z udziałem dzieci są prowadzone według specjalnie opracowanych protokołów, które uwzględniają ich unikalne potrzeby zdrowotne, rozwojowe i psychologiczne. Regulacje te gwarantują, że badania są odpowiednie dla wieku, dojrzałości i stanu zdrowia dzieci. Rodzice lub opiekunowie prawni muszą wyrazić świadomą zgodę na udział ich dziecka w badaniu, a w przypadku nastoletnich, bardziej dojrzałych pacjentów, od nich również wymagana jest zgoda na udział w projekcie.

Do udziału w badaniu pacjent może być zaproszony przez lekarza-badacza lub zgłosić się samodzielnie do ośrodka prowadzącego. Chęć wzięcia udziału to jednak za mało – dziecko musi zostać zakwalifikowane na podstawie wyników oraz spełniać tzw. kryteria włączenia, które
weryfikowane są przez zespół specjalistów koordynujących dane badanie.

Prawo do poszanowania godności i intymności

Dzieci i ich rodziny mają prawo do poszanowania ich godności i intymności. Obejmuje ono przede
wszystkim obowiązek personelu medycznego do traktowania pacjenta z szacunkiem i empatią,
niezależnie od sytuacji zdrowotnej czy osobistych przekonań pacjenta i jego rodziny. Ważne jest, aby każde dziecko czuło się bezpieczne i miało zaufanie do specjalistów, co wymaga nie tylko profesjonalizmu, ale także odpowiedniego podejścia uwzględniającego wiek pacjenta, potrzeby emocjonalne i wrażliwość.

Istotnym aspektem jest zapewnienie odpowiednich warunków pobytu w szpitalu, uwzględniając
poczucie komfortu i poszanowanie prywatności. Chodzi m.in. o możliwość korzystania z jednoosobowych sal w sytuacjach wymagających intymności czy zapewnienie zasłon lub parawanów podczas wykonywania procedur medycznych.

Prawo do poszanowania godności obejmuje także leczenie bólu, co oznacza, że żaden pacjent, w tym dziecko, nie powinien być pozostawiony bez odpowiedniej pomocy w łagodzeniu cierpienia.

Bardzo istotne jest też umożliwienie obecności opiekuna w trakcie hospitalizacji dziecka. Może to być nie tylko rodzic, ale także inna osoba, przy której dziecko czuje się bezpiecznie. Wprowadzenie elastycznych zasad odwiedzin czy zapewnienie stałej obecności bliskiej osoby przy łóżku dziecka o praktyki, które znacząco wpływają na komfort psychiczny młodego pacjenta.

Możliwość kontynuowania edukacji dziecka w trakcie leczenia

Długotrwałe leczenie onkologiczne nie musi oznaczać przerwania edukacji dziecka. Rodzice mogą
korzystać z różnych form wsparcia edukacyjnego, takich jak nauczanie indywidualne w domu lub zajęcia organizowane w szpitalach. W wielu placówkach medycznych funkcjonują specjalne klasy, a nawet szkoły, które pozwalają dzieciom kontynuować naukę i utrzymać kontakt z rówieśnikami.

Aby móc skorzystać z indywidualnego nauczania, należy złożyć odpowiedni wniosek w szkole dziecka, dołączając zaświadczenie lekarskie. Różne organizacje i fundacje również często oferują pomoc w prowadzeniu zajęć, zapewniając m.in. dodatkowe materiały edukacyjne czy korepetycje.

Gdzie zgłosić naruszenie praw pacjenta?

Prawa pacjenta, w tym prawa dzieci chorych onkologicznie i ich rodziców, są zagwarantowane przepisami. W przypadku nieodpowiedniej opieki medycznej, niewłaściwego traktowania lub braku dostępu do przysługujących świadczeń, opiekunowie mają możliwość wnieść skargę, zarówno do dyrekcji danej placówki, jak i do Rzecznika Praw Pacjenta. Mogą również zwrócić się do organów nadzorczych, takich jak Ministerstwo Zdrowia, Narodowy Fundusz Zdrowia czy wojewódzkie oddziały inspekcji sanitarnej. Wszystkie informacje na temat przysługujących pacjentowi praw można zaleźć na stronie pacjent.gov.pl oraz na stronie Rzecznika Praw Pacjenta.